Gözlerim kaşınmaktan yorulmadı. Bir aksilik tablosunda boğulmuş suratsız herifin teki olmak can sıkıcı. Hele ki kravatın seni sıkıyorsa. Henüz takmadan..

Gözlerimi kaşımaktan yorulmalı hayat. Bir aksilik tablosunda boğulmamak için çabalayan suratsız herifin teki olduğunu farketmek can acıtıcı. Hele ki yanın boşsa bir bankta.. Henüz pes etmeden.. Çünkü çabalamak senin kanatlarındaki minik tüylere benzer. Çabalarsın uçmaya, tüylerin uçuşur sağa sola.

Gözlerimi kaşımaktan yorulmalı mı hayat? Bir aksilikse bu tablo; boğulmamak için çabalıyosam suratsız olmam doğal değil mi? Hele ki, tutunduğun tutamakları bırakmaktan korkmak varsa işin ucunda. Bu durum yüreğimi dilim dilim doğramakta. Hayat soluna doğru devam etmekte. Ama kafan sağda kalmış. Arada sırada ileri geri de gitmektesin. E lanet olası dengeyi nasıl yakalayacağım ben? Gözlerimi kaşıyarak mı? Hiç sanmıyorum.

Gözlerim kaşınıyor. Aksilik tablosuna düşen yeni renkler, suratsızlığımı boyuyor. Çok can sıkıcı. Çok. Hele ki kravatım beni sıkmaya başlamışken takmadan..

Ne yapmalı?