" Herkes gitmek zorunda..
Herkes bitmek zorunda..
Kalması gereken sensin
Kimsecikler yokken,
Oturduğun o bankta.
Yapman gereken
Soğuğu içine çekmek.
Üşüyen parmak uçlarını
Sıcak damlalarınla ısıtmak. "
Yitirilen bir duyguydu bizim için
Doruklarında olduğum bu yalnızlık.
Kokundaki büyüye kapılmışken
Veremediğimiz yeminlere hasret kaldık.
Ve sen giderken
Adım adım benden
Ben severek taşırım
Payıma düşeni.
Yapmam gereken
Soğuğu içime çekmek.
Üşüyen parmak uçlarımı
Gözyaşlarımla ısıtmak.
Sen herkes değildin aslında.
Gitmene olanak yoktu.
Tanımamıştım sana böyle bir hak.
Ne oldu da gittin benden?
Doruklarındaki bu yalnızlığa
Neden ittin beni?
Neden?
Kimsecikler yok bu bankta
Kalmam gerekiyor.
Yine.
Ve öğrendim yeniden.
Gitmesi gerek herkesin.
Bitmesi gerek herşeyin.
Kalması gereken benim, sensin, o.
Ne farkeder?
Hep bir bank bulunur oturacak.
Hep üşür parmaklar.
Hep damlar gözyaşları.
Ve gözler takılır
O görkemli karanlığa.
Aydınlık olmasını diler gibi.
" Herkes gitmek zorunda..
Herkes bitmek zorunda..
Kalması gereken sensin
Kimsecikler yokken,
Oturduğun o bankta.
Yapman gereken
Soğuğu içine çekmek.
Üşüyen parmak uçlarını
Sıcak damlalarınla ısıtmak. "
20.08.2011
Devrik İlah
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder