Yazmaya mecalim yok. Kalemim bile yorgunluk içinde. Sanki derimi yüzüyor bu bakışlar. Sığınağı yok gözlerimin. Bir ok gibi saplanmakta tüm yokluğun. Yokluğundan kaçış yok.. Yokluğun.. Varlığım da yok, yok yokluğunla. Sadece anlamsız bakışlar var tenimde. Kaybolmamakta ısrarcı bir terbiyesizlik beslemekten başka bir çarem kalmadı seni bana getirmeyen bu şehire karşı.
Maviliklerde de toplayamam zihnimi oldum olası. Bu yüzden mi bu sahil yolları sana çıkmakta? Bir gökkuşağı bağlanmış gözlerine en kıymetli bulutumun.. Ama hâlâ dünyam karanlıkta.
Söyler misin bana tanrıları kıskandıran yalnızlığım, senin süren hiç mi dolmamakta?