Bir hesaplaşmanın ürünü bu saçmalıklarım. Olmak istediğim şeylerle aslolan ben arasındaki fark kadar gerçek bir hesaplaşma. Bıktım artık. Boğuluyorum kendi saçmalıklarımda. Gerçekten boğuluyorum. Kendime küfürler ediyor, kendi canımı yakmak istiyorum. Ve yapıyorum da. Kendime hiçbişey yapamadıkça canım daha çok yanıyor. Ne oluyor bana? NELER OLUYOR? Bilemiyorum. Sadece taze bir plana ve KENDİ HAYATIMA ihtiyacım var sanırım. Sanırım tek dert bu. Tek sorun bu. KENDİ HAYATIMA ihtiyacım var. Çünkü yaptığım hiçbirşey bana ait değil. İşe zorla gidiyorum. Okuluma zorla gidiyorum. Evi zorla temizliyorum. Yemek yemeyi çok seviyorum. Ama yemek yemeye bile üşeniyorum. Dışarıdan söylüyorum. Herşeye bi kısayoldan erişme isteği. Tembel değilim ben hayır. Sadece çaba sarfetme yetimi kaybetmiş gibiyim. Üşengeçlik mi? O hiç değil. Birileri ellerimi ayaklarımı birbirine bağlamış gibi. Hareket etme yeteneğimi ivme kazanma yeteneğimi tamamiyle köreltmişim gibi. Tırnak makasıyla en derininden kesmişim gibi. En ufak bir oynatışta acı hissediyorum.
Başaramadığım için olabilir mi diyorum kendi kendime. Ama ben bu değildimki... Önceden neleri başaramamıştım diye düşünüyorum. Başaramadığım herşey bana ayrı bi güç katarak bir sonraki aşamada bana bir silah, bir kalkan oluyordu, biliyordum. PEKİ BU LANET OLASI DURUM NE? Şuan derse gitmem gerekirken yaptığım bu aptalca şey ne? Plan mı istiyorum? Plana uyacak mısınki sanki? Yoksa sen 2 kişi birden olamıyo musun? Hayatında yüzlerce milyonlarca hatta milyarlarca kez insanların 13513451341341 kişiye birden bölündüğünü gören birisi olarak nasıl olur da kendini buna entegre edemezsin? KENDİNE GEL! Hesaplaşmanın galibi yine ben olacağım öyle yada böyle. Kendimi sevmeliyim. Ama bunu bile yapamıyorum. Sanki yaşam enerjimi soğuruyor birşeyler.
Nolur.. Galip gelen tarafım.. Nolur beni kurtar bu aptal durumdan. Hayatım ellerimden akıp gidiyor.. Ve zaman tükeniyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder