Uzun zamandır kusmuyorum diye seviniyordum aslında. Bu sayfaya ne kadar seyrek ziyaret olursa işler o kadar yolunda demektir benim için. Herşeyimin yine karman çorman olduğu şu süreçlerde, bir yandan sınavlarımla uğraşmakta, bir yandan insanların sinirlerini sabırlarını(!) zorlamakta-tabi onlara göre-, bir yandan da şu baş ağrılarıma bir çözüm bulmakla uğraşmaktayım. Sınavlarım berbat. Aynı zmaanda insanların tahammülleri sıfırlanmış ve haberim yok bu durumdan. Anlamıyorum sizi artık ya? Sizi gerçekten anlamıyorum. Ama bugün bi fark var. Artık anlamak da istemiyorum ya! Abi ben bu ilacı almak zorunda mıyım? Ben bu ilacı içmek zorunda mıyım? Ben bu lanet olası ilacı her hayatım dibe vurduğunda bir can simidi gibi alıp uyumak zorunda mıyım? O senin bildiğin horultulu uykulardan değil. İçiyosun canım bunu, sonra domalıp götten veriyorsun bir nevi. Yani o kadar acı verici bir süreçki.. Allah yaşatmasın diyelim tabi varsa. Herşeyin en başına dönecek olursak uzun zamandır almıyordum bu ilacı. Uzun zamandır da bişeyler yazmak istemiyordum. Edebiyat kaygısı gütmedim bu sefer. O uzun uzadıya manalı şeyleri saatlerce içimi dolduran şarkılardan sonra yazmak istemedim. Yazardım, hep herşey edebi kalırdı. Sonra aşkı ve hayatı hep edebi sanıyosunuz ama işte yok öyle bişey. İnsanlar ağzınıza çatır çatır sıçarlar ve siz götünü sildiği peçeteyi de sosu olarak kabul edip yersiniz. Hayat işte bu. Bu yüzden ekstrem şeyler beklemeyin. Anneniz sıçar, sevgiliniz sıçar, patronunuz sıçar, arkadaşınız sıçar, çocuğunuz ergenlikte sıçar, hep sıçar. Siz susarsınız ama o lanet olası yaratılmış ve tanrının kovduğu kadar varmış dediğimiz yaratıklar-insanlar- SIÇAR.
Lustral. Hımmmm. En sevdiğimden. Yanında bir de su varsa ne iyi olur. Yüksek doz alıp komaya girmek ve bu bedenimin sıçtıklarınızın altında ne kadar ezildiğini görmenizi isterdim. Ama eminim hepinizin gözünü ıkınmak bürüdüğü için burda çürüyüp giden bir bedenin farkına bile varmazsınız eminim. Hepinizin canı cehenneme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder