Anlamsızlığımı bedenleştirmeye çalıştıkça
Yalnızlığımın kuklası oluyorum.
Hissedecek neyim var ki?
Yada
Ömrüme katabileceğim
Yeni yanların var mı?
Hep istemiştim o bakışlarına dokunmayı
Hep gerçekten hissetmek istemiştim
Masumiyetinin tadını.
İstediklerimin hiçbiri olmadıkça
Karanlıklarda buldum seni,
Karanlıklarda buldum yitikliğimin nefesini..
Bu bir şiir değil.
Yalnızlığımın senfonisi..
Besteden mahrum,
Katilliğin yeni gözdesi..
Bu bir küfür değil.
Ayaklar altındaki bir hayatın
En güzel sergisi..
Anlamsızlığımı bedenleştirmeye çalıştıkça
Yalnızlığımın kuklası olmak zorunda mıyım?
Hissedecek hiçbirşeyim kalmadı artık..
Yada
Ömrüme katabileceğim
Sen..
Bu bir şiir değil.
Yalnızlığın ta kendisi..
Deus Perdidit
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder