Parlamalar yine kesilmiyor. Ardarda gözlerime vuruyorlar. Ben. Ben yokolmak istiyorum bu zamanlarda. Uyuşan suratıma tüküren tanrımın terazisi yine sen tarafımdan ağır basıyor. Yo hayır. Sayılar beni sonsuz kılmıyor. Atların şahlanıp toynaklarını göğüs kafesime her nefes alışımda vurması normal gelir oldu. Ve bir de özledim. Takılan bir çivinin kolumu yırtması ne kadar acı veriyordu, unuttum. Seni aklıma takıldığında da aynı acı oluyo yüreğimde. Bi de deniz kokulu sarılmalar zorluyo yüreğimi. Hepsi bu kadar.